مکتب #عاشوراء در مقابل انگاره گرایش به طبیعت
صدرالمتألّهین می فرماید:
انسانی که محصول عمر او ساختن یک قصر و تهیه کردن یک سلسله امور مادی و مالی باشد، هرگز ترقی نمی کند. شاخه های درختی که بالا آمده فرع درخت است نه اصل آن. اصل، که دهان و چشم و ریشه و مغز و سر آن است، در گل فرو رفته است. همین گونه انسانی که در طبیعت فرو رفته و دل به گِل داده و تمام فکر و همتش آن است که از زمین دربیاورد و زمین را مزین کند، مانند درختی است که تمام عمق فکرش به درون خاک رفته و پاهای او چون شاخه بالا آمده باشد. کجا او ترقی دارد؟ خاکی را روی خاکی انباشته، هر چه بیشتر به گل فرو برود شاخه ها و فروع آن بیشتر است. شاخه های درخت چنار بلندتر است، چون فرورفتگی آن در عمق خاک بیشتر است[1].
فرمود: شما انسانید، مانند فرشته باشید نه چون درخت. بالا بیایید و خود را از خاک و گل رها سازید. کی ما می فهمیم که بالا آمده ایم؟ انسانی که چیزی نفهمد، و فهم خویش را سر پل عقل قرار ندهد بالا نمی آید. و هرگاه عقل را وسیله عقال کردن شهوت و غضب کند و دست و بال شهوت و غضب و غرور را ببندد بالا می آید. راستی تا کی به طرف خاک و طبیعت؟!.
چو سرو و سنبله بالا روش باش /بسان بید سوی پست منگر
انسان نباید خود را با افراد تبهکار و فاسق و منافق بسنجد و بگوید: الحمد لله خوشا به حال ما که در این راه آمدیم و به دام کفر و نفاق نیفتادیم.
#امام_مجتبی (علیهالسلام) میفرماید: هرگز خود را با بدان و اهل دنیا نسنجید وگرنه ضرر کرده اید.
خود را با شهدای #کربلا و یاران پاک #ابا_عبدالله #الحسین (علیهمالسلام) بسنجید، با آنان که چهل سال با وضوی نماز عشای خود نماز صبح را خواندند! راه باز است و به مقام بلند رسیدن وقف کسی نیست، همت را باید بلند داشت.
به ما آموخته اند که هر شب جمعه در دعای کمیل از خدا بخواهیم ما را به حدی برساند که بالاتر از آن حد کسی نیست: «وأقربهم منزلةًمنک وأخصّهم زلفةً لدیک» تنها همت ما این نباشد که به جهنم نرویم، خداوند در قیامت بسیاری از افراد را نمی سوزاند، بچه ها، دیوانه ها، مستضعفانی که دسترسی به معارف و احکام الهی نداشته اند به جهنم نمی روند، به جهنم نرفتن هنر نیست[2].
#امیر_مؤمنان از #رسول_خدا نقل میکند که فرموده: «إنّ الله عز و جل یحبّ معالى الا قمور ویکره سفسافها»[3]: خداوند همّتها و فکرهای بلند را دوست دارد و کارهای پست و فرومایه را اکراه دارد.
این حدیث بلند رسول خدا، جوانمردی چون #حسین_بن_علی (علیهالسلام) را تربیت می کند، هم او که به ما می آموزد چگونه انسان به مقام بلند راه می یابد و چگونه ملتی بلند همت می شود.
وقتی به آن حضرت گفتند: یمن آشوب است، حجاز و عراق و بسیاری از مناطق دیگر آشوب است کجا میخواهی بروی؟
فرمود: «لو لم یکن فى الدنیا ملجأ ولا مأوی لما بایعت یزید بن معاویة»[4]: اگر همه دنیا ناامن باشد و جایگاه امنی در دنیا یافت نشود من دست از قیام بر نمی دارم و اهل تسلیم نیستم و با یزید بیعت نمی کنم.
در مکتب امامت ترس ترسانده شده است، ترس حق ندارد نزد اولیای الهی خودنمایی کند!
------------------------------------
[1] ـ تفسیر صدرالمتألّهین، ج 1، ص 117.
[2] ـ عبادت اگر برای ترس از جهنم باشد چون عبادت بندگان است... (نهج البلاغه، حکمت 237).
[3] ـ بحار، ج 47، ص 323.
[4] ـ همان، ج 44، ص 329.
منبع: حکمت عبادات: ص121-123
t.me/harimeshie
eitaa.com/harimeshie
sapp.ir/harimeshie
لیست کل یادداشت های این وبلاگ
